در راه خاطره ای بزرگ …

ترانه خاطره /

خواننده: عالیم قاسم اف /

به کوشش: بهار بزرگمهر

نوستالژی، همیشه و بر سر هر زبانی، آبستن بازکردن راهی نو و بازیافتنِ روزهایِ روشنِ از دست­ رفته است. خاطره خوب گذشته حتی آن هنگام که برای هنرمندی نان شب می ­شود و برای پا به ­سن­ گذاشته ­ای مرهم زخم، دنیا و دورانی را تصویر می ­کند که بهتر از امروز بوده است، که در واقع بهتر از امروز می­ تواند باشد. خاطره در بنِ خود رو به آینده دارد، نه به گذشته و صمیمانه­ ترین و و ساده­ ترین شکلِ دعوت به گام برداشتن در راهی است بزرگ که خود خاطره بزرگ خواهد شد …

خاطره ی لبخندی که بر صورت کوهها نقش بسته و اجاقی که به خاکستر نشسته، خاطره ی استواری و متانت سگرمه­ های خشمگین و مشتهای خالی گره­ کرده و نگاه های شعله­ ور خواهد شد …